Preview: Operation Flashpoint: Red River - 2 April 2011

Main » » Preview: Operation Flashpoint: Red River

04:30:32 Preview: Operation Flashpoint: Red River
Operation Flashpoint: Red River Bijna twee jaar nadat Codemasters het gebrek aan realisme in games zoals Call of Duty counterde met de reboot van de Operation Flashpoint-reeks, zorgt deel drie voor een verrassing. Wie ooit al een poging ondernam om de Operation Flashpoint-games te bedwingen, weet dat dit geen doorsnee shooters zijn. OpFlash richt zich vooral op hardcore shooter-adepten die het gehad hebben met het complete gebrek aan realisme in games zoals Call of Duty en meer zoeken dan wat hersenloos knallen. Wij waren vóór de voorganger van Red River alleszins te vinden voor deze alternatieve aanpak, maar achteraf zijn we toch wel wat sceptisch over de komende OpFlash. Same shit, different day Mocht je dit vervolg toch kopen, wees dan goed voorbereid. Na een paar minuten spelen wordt het je duidelijk dat je niet meer de OpFlash-reeks speelt die het voorheen was. Het begin is wederom goed. Door middel van een introfilmpje kom je erachter wie je bent, waar je bent en waarom je in hemelsnaam niet thuis op je luie reet zit. Ergens in de nabije toekomst is het rel in Tadzjikstan, een ex-Sovjetrepubliek die geprangd zit tussen andere 'paradijselijke' locaties als Afghanistan en China. Nadat een of andere terroristische groepering de Olympische Spelen in Londen als perfecte aanleiding ziet voor een bescheiden bomaanslag, zit jij als Amerikaanse marinesoldaat onder het Tadzjiekse stof om de rebellen onder de knoet te houden. Alsof dat nog niet genoeg is, komen ook de Chinezen zich tot de tanden bewapend moeien uit schrik dat het geweld zou escaleren tot in het land van de onbestaande persvrijheid. Die Chinezen toch... Onaangename flashback Tot zover het verhaal in een notendop. Na de introductie mag je in zeven haasten naar de shooting range, waarna je samen met je drie teamleden bij je overste in de jeep terechtkomt. Daar komen direct twee grote ergernissen tevoorschijn. Eerst en vooral ziet Red River er niet uit. Geblokte schaduwen, wazige texturen en hele bossen die plots uit de grond schieten, zijn niet meteen wat we verwachten van een game anno 2011. Kon Codemasters zich in 2009 nog beschermen met het feit dat de grootte van de game de graphics verzwakten, in het tweede decennia van de 21e eeuw valt dit niet bepaald goed te praten. We hopen dan ook dat de ontwikkelaar de game nog weet op te poetsen. Praatziek? Het tweede puntje van kritiek zul je amper vijf minuten later ervaren. Nog steeds zittende in een jeep met een overste die oeverloos tegen je lult. Voor de introductie denk je dan, maar het tegendeel blijkt al snel bij volgende missies. Aan het begin en soms zelfs tussen de missies door wordt er oneindig tegen je gezeverd. Het script van L.A. Noire is er niets bij. Na een tijdje zul je merken dat je enkel onnodige informatie wordt toegeworpen om de tijdsduur van de game te rekken, maar het haalt systematisch het ritme uit de game. Een 'disaster waiting to happen'? Nee, dat ook weer niet. Op gameplayvlak zit ook deze OpFlash heel goed in elkaar. Realisme regeert nog steeds, dus blind rushen eindigt meestal in een enkeltje vaderland met een opgevouwen vlag op je kist. Je kan je team maar best strategisch aansturen via het vereenvoudigde order-keuzewiel. Waar je in Dragon Rising nog drie niveaus had en je al snel het noorden kwijt raakte, bevat het wiel in Red River twee niveaus. Dit betekent dat je via een eenvoudige toetsencombinatie snel airstrikes kan vragen of een van je kompanen de vijand in de flank kan laten aanvallen, terwijl jij de rebelen van achteren besluipt. Bovendien reageren je medestanders veel intelligenter en alerter dan in eerdere delen. Zo kan het gebeuren dat je na het verbinden van je opgelopen wonden plots nog enkel dode Chinezen om je heen ziet. Een flinke verbetering tegenover Dragon Rising, waar je team soms hersenloos kogels stond te vrezen terwijl jij lag dood te bloeden. Breder publiek Om de game volledig te doorgronden volstaan enkele uren niet, maar na een even spelen merk je wel al dat Codemasters flinke toevoegingen doet tegenover de minder hardcore shooterfanaten. We gaan er ons niet over uitspreken of dit een vervolg is van de hevige concurrentie, maar wie waagt aan een andere moeilijkheidsgraad dan 'hardcore' krijgt nu een veel eenvoudigere game voorgeschoteld. Plots hebben we auto-aim, bloeden we veel minder snel dood en zit er een leveling-systeem in de game. Het haalt de frustratie eruit van twintig keer op rij een Tazdjiekse blauwe boon uit je harses te peuteren, maar de uitdaging verdwijnt zo toch een beetje. Echte OpFlash-fanaten kunnen natuurlijk nog steeds terecht bij de heel realistische hardcoremode: geen kompas, geen savpoints tijdens de missies, geen dradenkruis en een wel heel magere HUD. In het kort Vanaf nu beoordeelt Army of RefleX elke game met één, twee, drie of vier sterren. Operation Flaspoint: Red River krijgt er van ons twee. Stevige rockmuziek en vergevingsgezinde gameplay: Red River kiest voor een groter publiek dan zijn voorganger. Maar lukt het Codemasters om het grafische gedeelte nog op punt te krijgen? Tweet
784 keer bekeken \| Geplaatst door Edbn