01:00:48 Darksiders |
Zo af en toe komt er weer eens een game langs die je doet beseffen dat het niet altijd nodig is om de meest innovatieve of meest hippe game van het moment te zijn. Een game die gewoon simpelweg teruggrijpt naar oude, bewezen methodes en dit strak uitvoert. Een game die zegt: ‘dit ben ik, take it or leave it’. Zo’n game is Darksiders, niks geen hippe noviteiten, gewoon ouderwets level design en ouderwetse boss fights. Dat werkt nog steeds uitstekend.
The game that keeps on giving We denken dat velen van jullie de zin ‘The gift that keeps on giving’ wel kennen, een zin die tegenwoordig iedere kerstperiode op een product geplakt wordt. Wij willen er graag een variatie op maken, namelijk ‘The game that keeps on giving’, want dat is wat we als één van de sterkste punten van Darksiders hebben ervaren. Je begint in de game met een klein voorproefje van de sterke War, een beetje zoals het begin van Prototype, maar niet zo overdreven teaserig. Wanneer je daarna bijna alles kwijt raakt, voert de game je in de 15 uur durende single player iedere keer weer iets nieuws. Dit begint met een bad-ass boomerang en eindigt met een masker dat je via een andere dimensie naar de wereld laat kijken. Het is niet zo dat je deze items in de eerste 4 uur van de game al toegeismeten krijgt. Nee, tot het laatst blijft de game nieuwe items introduceren. In Darksiders speelt ieder item een belangrijke rol in de game. Zodra je weer wat toegeworpen krijgt, moet je dit ook direct gebruiken. Bijvoorbeeld de Tremor Gauntlet handschoen, waarmee je het ijs dat je her en der in de game tegenkomt, kunt breken. Zodra je de handschoen in bezit hebt, zul je regelmatig ijs tegenkomen wat je weg verspert en zo gaat dit met alles wat je krijgt. Darksiders is tot het einde aan verfrissend en je hebt niet het idee dat je dingen mist doordat je sommige items pas laat in de game krijgt. ![]() Lekker puzzelen
Al die items heb je nodig om de verschillende puzzels op te lossen, want je zult de helft van je tijd met puzzelen doorbrengen. Naarmate je verder komt in de game worden de puzzels complexer en de uitdagingen groter. De game heeft in essentie een lineaire structuur, in de zin van doe eerst X voordat je met Y verder kan, maar de levels zijn behoorlijk open. Hierdoor moet je vaak zelf uitzoeken wat je nou precies moet doen. De puzzels in de game zijn erg vermakelijk, Vigil heeft een goede balans gevonden tussen uitdaging en zelfredzaamheid. De puzzels zijn niet zo makkelijk dat je ze met 2 vingers in je neus oplost, maar ook weer niet dusdanig moeilijk dat je er 3 uur naar staart en dan nog niet weet wat je moet doen. De oplossing is in ieder geval altijd logisch en als je dus ergens vast zit, ben je eigenlijk gewoon dom. Hacken en slashen De andere helft van de game bestaat uit hacken en slashen. In God of War stijl doorklief je massa’s vijanden met een enorm zwaard, een zeis of dezelfde handschoen die ook ijs kan breken. Als je een vijand eenmaal genoeg gekieteld hebt met je zwaard kun je met een simpele druk op de O-knop een kop laten rollen. Zelfs de bosses zijn uiteindelijk op deze manier af te maken. Geen quicktime events, al is het af en toe wel hard op een knop rammen om een stand-off te winnen. Of het gebrek aan quick time events nou een zegen of vloek is, laten we aan je persoonlijke mening over. ![]() Vijanden maken de game
Een hack ’n slash game is natuurlijk ook maar een hack ’n slash game en het interessant houden van de actie komt vooral neer op grote combo’s, spectaculaire gevechten en angstaanjagende monsters. Wat dat betreft zit het wel goed met Darksiders. Je krijgt geregeld hordes vijanden op je dak en gedurende de game komen van de meeste vijanden ook nieuwe, sterkere varianten te voorschijn. Wat dacht je van zwevende heksen met twee kapmessen die soms doorzichtig worden waardoor je ze niet kunt raken. Of uit de klauwen gegroeide kittens met twee hoorns die je er eerst af moet slopen voordat je het hoofd van het beest vakkundig kunt verwijderen. Andere truc om de gameplay vers te houden is het beproefde upgrade systeem. Koop je suf aan nieuwe moves, verbeteringen voor je wapens en speciale aanvallen bij Vulgrim. Een ietwat irritante demon die maar al te graag de zielen van jouw vermoorde vijanden overneemt in ruil voor upgrades. Het systeem is aardig bedacht, maar echt veel zal je het niet nodig hebben. Het enige wat je echt zult moeten gebruiken zijn de potions om je health aan te vullen. Ouderwetse bosses Ook voor de bosses grijpt Vigil Games met Darksiders terug op beproefde methodes. Gewoon een enorm monster neerzetten, je veel succes wensen en je vervolgens aan je lot over laten. Meestal vind je in de arena waar je de boss bevecht wel wat hints en kom je er met wat logisch denkwerk wel uit. Toch zijn de meeste bazen behoorlijk pittig, maar opnieuw weer op zo’n manier dat je het met de juiste skills wel overleeft. In het design van de bosses komt duidelijk de hand van comic illustrator en Creative Director van Vigil Games, Joe Madureira, zichtbaar. Het zijn allemaal enorme monsters, zoals bijvoorbeeld Tiamat, een gigantische vliegende demon met een paar enorme tieten. Of Straga, de demon die je ook in het begin van de game bevecht en die een gigantische troon op zijn rug heeft en een nog grotere hamer in zijn klauwen. War, Chuck Norris zou er bang voor kunnen zijn Het goede gevoel dat je krijgt bij het openrijten van weer een demon wordt alleen maar versterkt door War, het hoofdpersonage in de game. War is namelijk zo rechtlijnig en stoïcijns als het maar zijn kan. Iedere poging om hem te verwarren of om te kopen wordt beantwoord met de meest onderkoelde doodsbedreigingen ooit en het mooie is dat War een man is van zijn woord. Combineer het met de verschrikkelijk diepe stem en de air van mysterie die om hem heen hangt en War is een echte bad-ass. Zo'n bad-ass dat misschien, heel misschien Chuck Norris een beetje bang wordt als hij War tegen zou komen. A quest for revenge War is natuurlijk niet zomaar op pad gegaan om al die demonen af te slachten, War heeft een missie. Hij is 1 van de 4 Horsemen die voor de Council de fragiele vrede tussen de koninkrijken van Heaven, Hell en de Kingdom of Man bewaren. Als de laatste van 7 zegels van de Council verbroken wordt zal de Endwar uitbreken die opnieuw de balans bepaald tussen de 3 koninkrijken. Zodra dit gebeurt worden de Horsemen naar de aarde geroepen en dat lijkt dan ook precies wat er aan de hand is. Wat blijkt, de Endwar is helemaal niet uitgebroken en War wordt voor de Council gesleurd en beschuldigd van verraad. War is vastbesloten om zijn naam te zuiveren en vraagt de Council hem terug te sturen naar de aarde, zodat hij eigenhandig de schuldigen kan opsporen. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en gedurende het verhaal zal je nog wel een aantal plottwisten en verrassingen tegen komen. ![]() Sterk design
Darksiders speelt zich af in een grote Amerikaanse stad die compleet verwoest is door de uitgebroken oorlog. Ieder level heeft elementen van die stad, maar is helemaal overgenomen door de demonen. Zo is er een kerk met enorm duistere dungeons, is de metro compleet geïnfecteerd en kom je via een verkeerstunnel uit in een soort van woestijn. Alleen is dit geen woestijn zoals wij die kennen, het is een woestijn gevuld met de as van dode mensen waarin enorme wormen leven die zich voeden met die as. Gezellig, hè? De hele stijl van de game heeft duidelijke comic invloeden, de manier van vormgeven, kleurgebruik, het uitvergroten van karaktertrekken. Het past allemaal in het plaatje van een game met een comic-artist als Joe Madureira aan het roer. Helaas is het dan allemaal weer niet zo scherp als de huidige standaard. Open wereld Goed, Darksiders speelt zich dus af in een postapocalyptische wereld en 'wereld' kun je in dit geval heel letterlijk nemen. Zodra je de eerste stukken na de apocalypse hebt doorgewerkt kom je op een locatie die de rest van de game alle levels met elkaar zal verbinden. Je bent op ieder moment vrij om terug te gaan naar een eerder level en er nog eens rond te lopen of nieuwe gebieden te verkennen. De ijsbrekende handschoen bijvoorbeeld zorgt er voor dat je in eerdere levels op stukken kunt komen waar je eerst niet kon komen. Aangezien de hele wereld van Darksiders vol zit met kisten met extraatjes in de vorm van extra leven, armor, of zielen om nieuw spul mee te kopen, is het voor de verzamelfreaks zeker de moeite waard om af en toe terug te keren en met een nieuw item nieuwe gebieden te unlocken. ![]() Beetje langzaam
Een nadeel van die grote, open wereld in combinatie met Wars lage tempo is de wat langzame pacing van de game. Je bent heel erg veel aan het lopen en het was een stuk prettiger geweest als War net iets meer de sokken erin had gehad. Zeker in de grotere delen van de wereld van Darksiders leg je soms lange stukken te voet af en dat wordt gewoon saai. Het te lage tempo wordt helemaal duidelijk wanneer je vlak voor het einde van de game op verschillende plekken items moet verzamelen om de laatste missie te kunnen uitvoeren. Zelfs met de portals die je snel van de ene naar de andere plek brengen is dit gewoon tergend. Ook het begin van de game is nou niet denderend, je moet je echt even door het eerste uur van de game werken. Het is te begrijpen dat het eerste level goed is als introductie, maar het schiet gewoon niet genoeg op. Een beetje jammer, want Darksiders laat een kans liggen op een goede eerste indruk. Geen ‘wow’ gevoel Begrijp het niet verkeerd, Darksiders is een vette game, maar het 'wow'-gevoel ontbreekt in deze game. Dat een game niet zoveel nieuws doet, is niet erg, maar Darksiders is geen game die bestaande technieken naar nieuwe hoogtes stuwt en dat vind is toch wel jammer. |
Views: 518 | Added by: Edbn |
Total comments: 0 | |