Clan Army of RefleX PS3/PS4

Main » 2009 » Augustus » 13 » Call of Juarez: Bound in Blood

---

03:58:22 Call of Juarez: Bound in Blood

Cowboytje en indiaantje spelen, wie deed het niet toen hij 5 was? Je hees je in een pak dat meer op een pyjama leek dan een indianenpak, zette de tipi, gemaakt van oude lakens, op en onder luid ‘pieuw, pieuw, pieuw’ geroep kwamen de cowboys je dan aanvallen. Vreemd dan dat er zo weinig Wild West shooters zijn en zo veel Tweede Wereldoorlog games. Ik neem aan dat je nooit Normandië heb nagebootst. Call of Juarez: Bound in Blood brengt je weer terug naar die kinderjaren en dat doet het op een coole manier. Ray, Thomas en William, drie vreemde broers Call of Juarez: Bound in Blood is de prequel op het in 2007 verschenen Call of Juarez. In die laatste game werd dominee Ray gedwongen de wapens opnieuw op te pakken en in Bound in Blood kom je erachter hoe het zo ver is gekomen met Ray. De game begint met een strijd tussen de Union en het leger van de confederaties ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog. De gebroeders McCall, Ray en Thomas, strijden samen in het leger van de confederaties. Op het moment dat de frontlinie steeds dichter bij hun eigen huis komt te liggen, besluiten ze te deserteren en hun eigen huis te gaan verdedigen. Bij het huis aangekomen treffen ze hun moeder dood aan en moeten ze ontsnappen aan het zuidelijker leger dat hen wil opknopen voor desertatie. De drie broers besluiten naar Mexico te trekken en daar op zoek te gaan naar de beroemde schat van Juarez. Het verhaal draait vanaf dat moment om vrouwen, jaloezie, verraad en broederliefde. Terwijl de broers Ray en Thomas steeds gewelddadiger worden, probeert de vrome Willam hen, tevergeefs, op het rechte pad te houden. Het verhaal wordt door ontwikkelaar Techland op een geloofwaardige en intrigerende manier neergezet. Je wilt weten hoe het afloopt, wie nou wie verraadt en wie het meisje krijgt. De afloop is zeker de moeite waard. Cowboysferen Als je, net zoals in je kindertijd, nog een keer wilt voelen hoe het is om een cowboy te zijn, dan ben je bij Call of Juarez: Bound in Blood aan het goede adres. Alleen is je outfit dit keer geen pyjama en zijn de tipi’s niet gemaakt van oude lakens. Call of Juarez heeft alles wat je van een cowboygame mag verwachten, Wild West stadjes met saloons, ranches en cowboys, Indianendorpen met echte tipi’s en roodhuiden. Revolvers die zo langzaam herladen dat Duke Nukem in de tussentijd ontwikkelt zou kunnen worden, duels waarbij de snelheid en vastheid van de hand je leven moeten redden. Achtervolging op koetsen, paarden en in kano’s en zelfs de mogelijkheid om Wanted posters van de muur te scheuren en de boeven naar het gevang te brengen voor wat extra dollars. Je waant je echt in het oude Wilde Westen en dat is een groot deel van de aantrekkingskracht van deze game. Je krijgt gewoon zin om wat lakens aan elkaar te binden een pyjama aan te trekken en keihard ‘pieuw, pieuw, pieuw’ te roepen. Pieuw, pieuw, pieuw Zover hoef je gelukkig niet te gaan, want Call of Juarez: Bound in Blood laat je van begin tot eind cowboy spelen. Er valt genoeg te schieten. Of je nu werpmessen, revolvers, dynamiet, shotguns, pijl en boog of een gewoon geweer het lekkerst vindt, geen probleem. Ubisoft bied je in de meeste levels een keuze tussen de broers Ray of Thomas. Een keuze voor Ray is een keuze voor de ‘all guns blazing’ manier, Ray gebruikt het liefst dynamiet en een revolver in iedere hand. Broer Thomas is wat meer van de lange afstand, met werpmessen, een pijl en boog en geweren. De Concentration Mode is voor beide broers ook verschillend, of nou ja, Concentration Mode, eigenlijk is het gewoon bullet time met een andere naam. Ray kan in Concentration mode als het ware zijn tegenstanders vol schilderen met crosshairs en vervolgens de trekker overhalen. Thomas verandert tijdens Concentration mode in een scherpschutter die slechts één kogel nodig heeft om een tegenstanders uit te schakelen. Verder blijven de verschillen tussen de McCall broers beperkt en de dynamiek tussen de twee komt vooral tussen het continue aftroeven van de ander. Een leuk samenspel en erg herkenbaar voor iedereen die broers heeft. Free-roam gevoel De levels van Call of Juarez zijn zo lineair als een plank, maar toch geeft Ubisoft je het gevoel dat je in een free-roaming game terecht bent gekomen. De levels zijn wijds opgezet en vaak zul je een heel cowboydorp moeten doorstruinen voordat je uiteindelijk bij je einddoel aankomt. Dit is erg knap gedaan en samen met de goed neergezette western stadjes, indianennederzettingen en ijzermijnen heb je nooit het gevoel dat men lui is geweest bij het maken van de omgevingen. Een vervloekte schat In je zoektocht naar de schat zullen er heel wat louche cowboys en roodhuiden neergeknald moeten worden en Call of Juarez is dan ook niks anders dan een first-person shooter. In het vorige deel zaten nog wel wat sneak elementen, maar die heeft Techland er gelukkig uitgesloopt. Als je eenmaal een beetje gewend bent aan het lage herlaad tempo van de geweren en revolvers, dan zul je genoeg fun beleven aan de verschillende missies in Call of Juarez. Naast het ‘ga hier naar toe, schiet die dood’ of ‘ga hier naar toe, vind dat’ type missies zitten er ook wat on-rails secties in, waarbij je bijvoorbeeld op een koets uit een stad probeert te vluchten of over een rivier jezelf in veiligheid moet brengen al roeiende in een kano. Ook de Concentration Mode en de duels breken de game op de juiste momenten op en houden de gameplay vers en interessant. Het is jammer dat de duels meer aanvoelen als een kwestie van mazzel dan van vaardigheid. Terwijl je om je tegenstander heen loopt en wacht totdat de bel gaat moet je zorgen dat je hand dicht genoeg bij je pistool blijft. Kom je te dichtbij, dan zal Ray of Thomas met zijn hand schudden, waardoor je even je revolver niet kunt pakken. Gaat dan net de bel die aangeeft dat het duel begint, dan ben je zwaar de pineut en lig je met een gaatje in je hoofd op het zand. Dit gebeurt je vaker dan je lief is, vooral ook omdat je tegenstanders vaak onaards snel zijn. De echo van de bel klinkt nog na terwijl je al op de grond ligt dood te bloeden. Side missions op een nieuwe manier De side missions in Call of Juarez bestaan uit zes missies, waarbij je bijvoorbeeld vee terug moet vinden, een boerderij moet beschermen of een crimineel moet vangen, ‘dead or alive’. Helaas kun je deze missies niet spelen wanneer je wilt, maar slechts op twee momenten, tijdens de zesde en de achtste missie. Hierin word je gedropt in dorpjes met een winkel met opdrachten in de vorm van Wanted posters. Deze kun je oppikken, waarna de missies begint. Het is tof dat Techland de side missions heeft toegevoegd en het is zeker leuk ze te spelen. De manier waarop ze in de game verwerkt zijn voelt echter wat vreemd aan. De side missions doen helaas ook weinig voor de lengte van de game. Op de normale moeilijkheidsgraad en met het uitspelen van de 6 side missions ben je binnen 6,5 uur door de game heen. Dit lijkt bijna op de single-player lengte van Terminator: Salvation. Zelfs Call of Duty: World at War was langer. Dekking zoeken, een kwestie van klooien De gameplay designer van Techland die bedacht dat het dekking zoeken in Call of Juarez: Bound in Blood wel lekker zou werken moeten ze op staande voet ontslaan. Wat een verschrikkelijk krakkemikkig mechanisme is dat. Ik snap de gedachte erachter wel, men heeft een meer natuurlijke manier van cover zoeken willen vinden dan ‘druk op die knop’ en ‘beweeg dan je stick naar die kant om uit cover te komen’. Het werkt alleen voor geen meter. Je zoekt dekking door tegen een muur of krat aan te gaan staan en vervolgens kun je met gebruik van de sticks links of rechts om de cover heen loeren. Helaas word je hierin zwaar door het spel tegengewerkt, omdat alles compleet anders en een stuk minder lekker werkt dan in andere games. Mikken vanuit cover is een crime, als je al zover komt dat je überhaupt uit cover komt. Gelukkig is het geen Gears of War, waar winst of verlies wordt bepaald door muurtjes, en kun je in Call of Juarez ook prima zonder de hele tijd cover te zoeken. Multiplayer, een leuke poging De multiplayer van Call of Juarez kent natuurlijk de standaard deathmatch mode, maar veel interessanter is de Wild West Legends mode. Hierin krijg je in echte Wild Western stijl een doel in de missie. Zo moet je een bank beroven en veilig wegkomen met het geld. Eén team is hierin natuurlijk de rovers, het andere team bestaat uit de sherrifs. De sherrifs moeten voorkomen dat de bankrovers slagen in hun opzet en er met het geld vandoor gaan. Veel games beloven vernieuwende multiplayers en komen dan met vreemde concepten die niet aanslaan, Call of Juarez bewijst dat je niet ver van je belangrijkste gameplay element (dingen kapot schieten) hoeft af te wijken om een verfrissende multiplayer mode te maken.

Views: 463 | Added by: Edbn

Total comments: 0