Main » 2009 » April » 08 » Stormrise
22:39:05
Stormrise
 
Real-Time Strategy games en consoles hebben een relatie die in het verleden lang niet altijd over rozen is gegaan. Hoewel er zeker wel enkele toppers binnen het genre vallen, hebben deze games vaak te kampen met besturingsproblemen, veroorzaakt door een gebrek aan een muis en toetsenbord. Deze keer draagt ontwikkelaar Creative Assembly haar steentje bij met de game “Stormrise”, in een poging om het aantal succesvolle strategiegames op consoles (en PC) te vergroten. Maar is Stormrise een daverende wervelstorm of weet deze windvlaag enkel wat bladeren te roeren?

De stilte voor de storm

Stormrise plaatst spelers in een wereld die vrijwel compleet verwoest is door een gigantische vuurstorm, veroorzaakt door een nieuwe uitvinding van de mensheid. Deze nieuwe vinding zou de mensen in staat stellen om het weer op aarde te beheersen. Wegens een catastrofale fout is het plan echter enorm in de soep gelopen, zodat we onze planeet Aarde tot een kale stofwolk hebben gereduceerd. Tijdens deze storm heeft één groep mensen (binnen de game bekend als de Echelon) schuil gezocht in grote bunkers, om zich te hoeden voor de problemen buiten de gepantserde muren van hun schuilplaats. Hier hebben zij zichzelf in een kunstmatige winterslaap gebracht, wachtende op de dag dat het weer veilig zou zijn om naar buiten te gaan. De mensen die niet in staat waren om te vluchten, zijn óf uitgeroeid, óf gemuteerd tot misvormde wezens. Deze laatste groep staat bekend onder de naam “Sai”, een genetisch gemuteerd ras dat heeft weten te overleven op de woestenij die Aarde heet. De Echelon zijn onveranderd door hun schoonheidsslaapje heen gekomen en zij zijn in staat geweest om hun technologische superioriteit te behouden. De Sai, levende in een soortement stamverband, is echter niet zo gesteld op de Echelon (welke hen achter hebben gelaten tijdens de storm) en zinnen op wraak. Door de grote verschillen tussen beide rassen is er veel haat en vijandigheid ontstaan, zodat dit uiteindelijk tot een grote oorlog leidt.


In Stormrise sta je als speler in de schoenen van Kapitein Aiden Geary, een aan geheugenverlies lijdend strategisch genie, welke onlangs uit zijn slaap is bevrijd door een groep soldaten van de Echelon. Het spel begint wanneer Geary ontwaakt en naar een basis van de Echelon wordt gebracht om daar een opfriscursus te volgen. Het duurt echter niet lang voordat je wordt aangevallen en je jezelf moet zien te verdedigen. Vervolgens wordt je van missie naar missie gestuurd (er zijn er twaalf in totaal) om uit te zoeken wat er nu allemaal precies aan de hand is. Het is alleen erg jammer dat je aan de tutorial alleen lang niet genoeg hebt om de fijne kneepjes van het spel te leren (alleen de echte basis wordt aan de orde gesteld). De eerste paar missies na de tutorial zijn vreemd genoeg ook een flink stuk lastiger dan de rest van het spel (wat toevoegt aan de ellende van het leren), waardoor ongeduldige spelers wellicht de neiging zullen krijgen om het spel linea recta terug te brengen naar de winkel. Waarom Creative Assembly besloten heeft om nieuwe spelers binnen het genre op deze manier meteen de schok van hun leven te geven, moge dan ook een raadsel zijn.

Waar ben je nou gebleven?
Stormrise wordt niet gespeeld zoals de traditionele Real-Time Strategy games (met behulp van een top-down view op het slagveld), maar in plaats hiervan staat je camera direct achter de eenheden. Deze stap is genomen in de hoop spelers dichter bij het gevecht te brengen dan ooit, zodat ze zich meer betrokken zullen voelen met hun troepen dan bij de gemiddelde game, waarbij je soldaten als kanonnenvoer gebruikt in een poging je doel te behalen. Dit laat spelers dankzij een beperkt zicht ook op een andere manier tegen strategische situaties aan kijken, zodat het spel soms meer op een tactische third-person shooter lijkt dan op een strategiespel. Jammer genoeg werkt dit camerastandpunt niet in het voordeel van de speler, omdat je zo een zeer beperkt overzicht hebt van het slagveld, zodat het juist dirigeren van je soldaten soms erg lastig is. Ontwikkelaar Creative Assembly heeft hier echter een oplossing voor gevonden: “verticality”. Spelers hebben de mogelijkheid om hun troepen de hoogte in te sturen door ze gebouwen te laten beklimmen om zo een beter overzicht van het slagveld te krijgen. Deze manier van aanpak kan net dat beetje zijn dat jou de overwinning kan bezorgen. Dit concept biedt de mogelijkheid tot een erg interessante leveldesign, maar jammerlijk genoeg is er té weinig gebruik van gemaakt binnen de game. Helaas werkt zelfs bij deze spelfunctie het standpunt van de camera tegen. Omdat de camera achter de soldaten aanzweeft, komt deze regelmatig vast te zitten in de muur van het te beklimmen gebouw, terwijl jouw eenheid tracht het dak te bereiken. Dit kan soms tot situaties leiden waarbij de betreffende eenheid het loodje legt, omdat jij op een cruciaal moment gedwongen de pixels van de muur aan het bewonderen was.
 

Omdat Stormrise een Real-Time Strategy game is die zowel op de consoles als de PC uitkomt, zullen veel spelers al vooroordelen hebben met betrekking tot de besturing en het succes van de verschillende ports. Het grootste probleem met strategiespellen op consoles is altijd al het gebrek aan een muis en toetsenbord geweest. In een poging om deze problemen met de besturing op de consoles te ontwijken, heeft Creative Assembly daarom een uniek besturingsschema bedacht, waarmee spelers op consoles zonder enige moeite (en zelfs sneller dan met een muisbesturing) van eenheid naar eenheid kunnen springen. Althans, dat is de theorie. In de werkelijkheid werkt de zogeheten “Whip Select” functie verre van optimaal. Met behulp van de rechter analoge stick kunnen spelers hierbij de icoontjes van bepaalde eenheden selecteren (welke vergroot in beeld verschijnen bij beweging van de stick) en er rechtstreeks naar toe springen. Dit systeem werkt zeer snel en het concept ervan is erg verfrissend. Indien Creative Assembly meer tijd had genomen om dit systeem verder uit te werken, zou het ongetwijfeld een revolutie op het gebied van spelbesturing te weeg gebracht hebben, maar in plaats daarvan is het vaak een bron van irritatie. Zo werkt het alleen zoals bedoeld wanneer je slechts een beperkt leger hebt. Zodra je verder in een potje komt en de hoeveelheid soldaten toeneemt, wordt het systeem onoverzichtelijk en zul je negen van de tien keren naar de verkeerde eenheid toe springen. Tijdens hectische situaties kan dit leiden tot het onder mysterieuze omstandigheden “verdwijnen” van je troepen, iets wat in geen geval erg wenselijk is. Bijkomend probleem is dat de linker analoge stick nu niet alleen meer dient om locaties en orders voor eenheden te bepalen, maar ook om de camera mee te besturen, iets wat in veel gevallen tamelijk ongunstig werkt.

Stormrise wordt ook getart door problemen met de kunstmatige intelligentie van de eenheden, of beter gezegd: het gebrek hieraan. Het komt met de regelmaat van een atoomklok voor dat je soldaten als kippen zonder kop dwars door vijandelijk vuur lopen zonder ook maar de kleinste aandacht te besteden aan mogelijke dekking. Een enkele keer zul je zelfs verbaasd staan te kijken naar je manschappen, wanneer zij, na bevel tot vuren te hebben gekregen, simpelweg langs de vijand lopen zonder ook maar naar ze te kijken en aan gort geschoten worden. Het is op dit soort momenten dat je eerder het idee krijgt dat je naar een afgestorven teennagel zit te kijken dan naar next-gen artificiële intelligentie.



Wat betreft de balans binnen de game, had Creative Assembly ook nog wel iets meer tijd mogen besteden aan het polijsten ervan. Zo is er geen werkelijk steen-papier-schaar systeem, zoals de meeste spelers gewend zullen zijn binnen dit genre, maar lijkt de schade willekeurig te gebeuren. Wie wint of verliest lijkt vaak puur van geluk af te hangen. Ook komt het meer dan eens voor dat twee groepen soldaten het tegen elkaar opnemen om vervolgens dood neer te vallen zonder dat er ook maar één schot gelost is van beide kanten (misschien stierven ze aan een gebrek aan Vitamine E). Het is een groter mysterie dan dat van de Bermuda Driehoek dat deze game in haar huidige staat de deur uit is gegaan om verkocht te worden.

Toch is Stormrise een redelijk vermakelijk spel voor zij die door de schoonheidsfouten heen kunnen kijken. Geavanceerde spelfuncties als verticality en indirecte orders (hierbij kun je omringende vriendelijke eenheden aansturen, zonder de directe controle over hen te nemen) zorgen voor unieke tactische situaties, waar fans van Real-Time Strategy games zich zeker mee kunnen vermaken. Bovendien biedt de game naast de campaign modus ook nog een skirmish mode en online multiplayer, zodat je je zeker niet zult hoeven af te vragen wat je nog meer kunt doen.

Er zit een pixel op je neus
Grafisch gezien valt Stormrise niet onder de toppers van de huidige generatie. Karakters en omgevingen zien er verre van indrukwekkend uit en wanneer ze van dichtbij worden bekeken valt op dat ze allemaal lijken te lijden aan een chronische vorm van Pixellitis (ook wel veroorzaakt door een gebrek aan resolutie). Dit is erg jammer, aangezien het spel gespeeld wordt vanuit een camerastandpunt dat relatief dicht op de eenheden staat.

Hoewel het spel een vrij originele verhaallijn volgt, kan Creative Assembly niet van hetzelfde beschuldigd worden wanneer het om het ontwerpen van eenheden gaat. Sommige eenheden van de Sai lijken rechtstreeks uit de Gears of War franchise te zijn komen wandelen, waardoor je toch het idee krijgt dat de ontwikkelaar haar interesse in het project halverwege de tekentafel heeft laten vallen. Mensen die graag een strategiespel spelen, zullen vrij snel het gevoel krijgen dat ze iets missen binnen de game. Stormrise heeft namelijk vrijwel geen base-building functie. Spelers moeten het doen met een platform waar vanaf ze eenheden kunnen laten verschijnen en enkele “Energy Nodes”, (welke omgetoverd kunnen worden tot een soortement minifort) die ze moeten zien te veroveren om grondstoffen te verzamelen (energie dus). De mogelijkheden tot upgraden zijn zeer beperkt en spelers kunnen in een skirmish game vanaf de eerste minuut al uit iedere eenheid kiezen, zonder eerst aan enkele vereisten te voldoen. Hierdoor mist de game jammer genoeg toch wat punten op het gebied van diepgang, wat zeker voorkomen had kunnen worden.
 
Conclusie
Stormrise is één van die spellen die veel potentie heeft, maar deze beloften jammer genoeg niet heeft weten waar te maken. De game had nog een flinke schoonmaakbeurt kunnen gebruiken voor deze gereleased werd en dit wordt al na enkele minuten duidelijk. De game is grafisch gezien geen pareltje en weet de speler wegens een gebrekkige besturing nooit echt in het spel te zuigen. Het besturingsconcept is vernieuwend, maar niet lekker uitgewerkt, waardoor je tijdens grotere gevechten al zeer snel het overzicht zult verliezen en het gevoel krijgt dat er iets ontbreekt. Bugs en A.I.-problemen voegen toe aan de kopzorgen van deze game en houden haar met de voeten hardhandig op Terra Firma. Het verhaal is echter wel erg origineel en weet te voorkomen dat de game overkomt als een complete mislukking.
Views: 525 | Added by: Edbn
Total comments: 0
Only registered users can add comments.
[ Registration | Login ]

Inloggen

@ArmyofRefleX

 

Kalender

«  April 2009  »
Zo Ma Di Wo Do Vr Za
   1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930