17:21:03 Flower |
ThatGameCompany had met Flow waarschijnlijk een van de eerste echt succesvolle PlayStation Network games in handen. De game was anders, interessant en zorgde voor een heel nieuwe game ervaring. Toch was deze nog verre van perfect. Twee jaar later, op negen dagen na, kwam de ontwikkelaar met Flower, ongetwijfeld de spirituele opvolger van Flow. Heeft ThatGameCompany geleerd van de game die ze groot maakte om nog een hit op het PSN te brengen? Of hebben ze twee jaar lang alleen maar achter de geraniums gezeten?
Het antwoord op dat laatste is in ieder geval ja. In Flower speel je namelijk door de dromen van bloemen. En wat blijkt? De dromen van een tulp zijn minstens zo interessant als die van een mens. Jij bestuurt de wind met je Sixaxis, wat overigens perfect werkt, om zo bloemblaadjes vooruit te blazen. Met een willekeurige knop naar keuze kan je de wind wat harder maken. Dit lijkt op het eerste gezicht misschien saai, maar het is alles behalve dat. Je begint met één blaadje en terwijl elke bloem waar je langs komt opengaat, wordt daarvan een blaadje meegevoerd door de wind. Dit zorgt al snel voor een wervelende stroom aan blaadjes met alle kleuren van de regenboog. Een genot om te aanschouwen. Een echte game Door deze beschrijving lijkt Flower waarschijnlijk een grote non-game; geinig en niet leuk voor meer dan een paar minuten. Niets is minder waar. ThatGameCompany heeft vele verschillende onderdelen van games gepakt en ze ontdaan van onnodige ballast. Zo heeft het de essentie ervan weten te pakken en een game kunnen maken die in eerste instantie geen game lijkt. Net zoals zo’n beetje elke andere game heeft Flower doelen om te bereiken, dingen om te verzamelen, momenten van vreugde, momenten van spanning en zelfs, als je verder kijkt dan je neus lang is, een verhaal. Ja, alles is zo simpel mogelijk gehouden, maar dit zorgt wel voor een unieke ervaring. Flower bestaat uit zes bloemen (plus een extraatje aan het eind) met elk hun eigen droom. In elk van deze levels is het simpelweg de bedoeling om het einde te bereiken. Je kan er echter niet zomaar komen. Elk level is opgedeeld in een aantal gebieden. Om bij het volgende gebied te komen moet je een aantal opdrachten voltooien. Wat die opdrachten zijn wordt niet letterlijk verteld (er komt zelfs helemaal geen tekst voor in de game, laat staan echte cutscenes), maar met een heel klein beetje trial-and-error zal iedereen binnen een aantal tellen het doel begrijpen. Alles voelt namelijk heel natuurlijk aan. Zo moet je de ene keer simpelweg een aantal bloemen openen waardoor een nieuwe doorgang zich voor je opent, terwijl je de andere keer wat windmolens moet laten draaien. De game laat je met de simpele gameplay van alles doen. Van jouw wervelstroom aan fleurige blaadjes te gebruiken als penseel om hele velden te verven en licht te brengen naar een gebied tot het letterlijk opbouwen van een stad. Op de bloemen na zal je geen levend wezen tegen komen, maar toch weet Flower je op een innovatieve manier een ‘vijand’ te geven inclusief een equivalente eindbaas. Een echte ervaring Maar tot nu toe heb ik misschien teveel gezegd over Flower als game, terwijl Flower als ervaring zo veel meer brengt. Elke droom van de bloemen heeft een geweldig sfeer. De stroom aan levendige kleuren gecombineerd met de rustgevende muziek en de tonen die de bloemen voortbrengen bij het opengaan zorgt voor een geweldige ervaring. De graphics op zich zijn niks bijzonders. De stijl daarentegen des te meer. De kleuren spatten van je scherm, worden gebruikt om de gameplay duidelijk te maken en alles beweegt ongelofelijk soepel in de wind. Op het gebied van audio had de game het niet beter kunnen doen. Elk stukje muziek in Flower is perfect gekozen en elke bloem creëert zijn eigen tonen. Zelfs in Flower is (gelukkig) niet alles mooi en vrolijk. Zoals elke goede game betaamt verandert de ervaring voortdurend. De prachtige beelden en de sfeervolle muziek zijn hier de hoofdoorzaak voor. Deze zorgen voor momenten van rust, spanning en een aantal keren voor iets dat maar op één manier te omschrijven is: pure euforie. Aan het einde van deze achtbaan van emoties denk je maar aan een ding: meer. Helaas ben je in een paar uurtjes wel door de levels heen. Hierbij houdt de game echter niet op. Zo heeft elk level drie geheime bloemen om te verzamelen, waarvan er een paar behoorlijk lastig zijn. Heb je alle levels uitgespeeld, alle geheime bloemen gevonden en alle trophies gekregen dan nog zal je terugkeren naar Flower. Het is nu eenmaal gewoon leuk om als de wind over de velden te vliegen terwijl je het gras hoort ritselen en de sprieten gewillig voor je opzij gaan. Het is zoals Flower’s voorganger al zei: Life could be simple... en een leuke verwijzing hiernaar zit ook in de game. |
Views: 642 | Added by: Edbn |
Total comments: 2 | |||||||
|